Miskin Yunus n’eylesün derdin kime söylesin
Varsun dostı toylasun lezzetlü nesnedür ışk
Miskin Yunus n’eylesün derdin kime söylesin
Varsun dostı toylasun lezzetlü nesnedür ışk
Ne kadar yorulmuşsun anne!
Ne çok yormuşuz seni…
Kendi yükün yetmezmiş gibi sana, daha neleri yüklemişiz yorgun boynuna.
Seni tanımlamamı istiyorlar.
Burada birileri bir oyun oynuyorlar ve ben de bilemeden o çemberin içerisindeyim.
Oyunun ismi, ‘sevgilini tanıma oyunu’. Benden, seni tanımlamamı istiyorlar! Nasıl?
Gidişim uzamaz elbet yakındır…
Sensizlikten sessizliğe adım adımdır…
Bir gün ölebilirsem anne…
Sakallarım da ölür mü sence?
Uzamaktan yorulur mu…
Seni sevince insan…
Kendini sevmekten vazgeçiyor!
Sümbülü, şebnemi, papatyaları sana benzetiyor…
Huylanmıyor kaktüsten…
Bugün bayram.
Bayramlar, sevinçle yaşanması gereken günlerin en başında gelir.
Ancak her şeye rağmen değil!
Sana karşı yalnızlığı koyup kaybettim.
Şimdi kalbim ateşlensin diye bekliyorum.
Oradan bir od düşsün içine…
Yaşamak telaşı koyayım adını istiyorum.